Strateeg Zonder Streken
vraagt het aan Chantalle
Lieve Chantalle,
Ik ben strateeg bij een digital agency.
Of zoals de rest van het team mij ziet: diegene die altijd met frameworks zwaait in meetings, en daarna verdwijnt tot het voorstel er ligt.
Maar hier komt het:
Ik weet het soms gewoon ook niet meer.
Echt niet.
De klant vraagt om een herpositionering, maar wil wél zijn oude baseline behouden.
Ze vragen om “een duidelijke doelgroep”, maar iedereen moet zich erin kunnen herkennen.
Ze willen “durven opvallen”, maar het mag geen reacties oproepen.
En ik?
Ik probeer dan iets zinnigs te zeggen over merkessentie, waarden, onderscheidend vermogen en toekomstvisie…
Terwijl ik eigenlijk denk: jullie zijn gewoon een grijze muis met een leuk product. En dat is oké. Maar laat me dan niet doen alsof jullie het nieuwe Patagonia zijn.
Chantalle, wat als de strategie is: er is geen strategie?
En hoe zeg je dat zonder je job te verliezen of in een LinkedIn-discussie te belanden over “purpose-driven merkbouw”?
Liefs,
Strateeg Zonder Streken
Lieve S.Z.S.,
Welkom in het holst van de strategische jungle.
Waar alles “gedragen moet zijn”, maar niemand iets draagt.
Waar je moet differentiëren, maar niet té - want de concurrent is “ook zoiets van plan”.
Waar je wireframes niet mag tonen voor er een propositie is, maar je propositie pas mag definiëren na testing van de wireframes.
Je hebt een waarheid geraakt waar veel strategen alleen over durven fluisteren in de keuken:
Niet elk merk heeft een strategie nodig.
Sommige merken hebben vooral:
- Structuur
- Coherentie
- En de moed om gewoon helder te communiceren wat ze doen, zonder dat we er eerst een merkpersoonlijkheid met zes kernwaarden en een Netflix-docu moeten rondbouwen.
En toch...
Toch is jouw rol niet nutteloos.
Jij bent niet de bedenker van grote vergezichten.
Jij bent de realist met een verrekijker.
Jij ziet patronen, vraagt door, en probeert richting te geven aan een schip dat meestal gewoon in cirkels dobbert terwijl de kapitein roept: “Ik voel dat het goed zit.”
Wat je dus nodig hebt, is geen nieuw framework.
Maar een nieuw reflex:
Durf klein te denken.
Vraag:
“Wat willen jullie volgend kwartaal veranderen aan hoe jullie communiceren?”
Niet:
“Wat is de diepere bestaansreden van jullie merk?”
Want als het antwoord daarop begint met “wij willen mensen verbinden”, weet je: hier moet ik gewoon een tone-of-voice en een contentplan afleveren. En dan stoppen met zoeken.
Gebruik strategie als een licht, niet als een mistmachine.
Als je merkt dat je zinnen begint te bouwen met “in die zin zou het dus een waardevolle piste kunnen zijn om te exploreren richting positionering op vlak van…”,
STOP dan.
En zeg gewoon:
“Jullie zijn goed in wat jullie doen. Laten we dat helder uitleggen, zonder theater.”
En als je echt wil testen of een merkstrategie nodig is, stel dan deze vraag:
“Als we dit nu zouden schrappen, wat zou er dan mislopen?”
Als het antwoord is: niemand weet het, dan weet jij het wel.
Dus lieve strateeg zonder streken,
Je hoeft geen grote merken te boetseren uit elke briefing.
Soms ben jij gewoon de stem van helderheid in een ruimte vol noise.
En dat is meer waard dan nog maar eens een merkpiramide waarin “kwaliteit” bovenaan staat en “klantgericht” onderaan.
Durf te zeggen:
“Misschien moeten we niet opnieuw nadenken over jullie identiteit, maar gewoon eindelijk beslissen over jullie tone of voice.”
Durf te vragen:
“Is dit strategie, of zijn we gewoon bang om te kiezen?”
En als niemand luistert?
Trek je terug in een template en glimlach.
Want jij weet: het is geen zwakte om te twijfelen.
Het is een strategie.
Liefs en inzichten die wél werken,
Chantalle
Strategisch verantwoord sinds merken nog folders hadden in plaats van funnels
