Lieve Chantalle,
Ik ben projectmanager.
Of, zoals ze me hier noemen: “onze rots in de branding” (ha-ha).
Wat dat écht betekent? Dat ik dagelijks met m’n deadlinehelm en brandblusser door het Slack-vuurliniegebied loop, op zoek naar deliverables die nog niet sneuvelden.
Iedereen zegt: “Jij houdt alles bij.”
Wat ze bedoelen: “Jij bent de enige die nog weet wat we eigenlijk beloofd hebben.”
Elke dag is een tombola van prioriteiten.
De klant mailt op vrijdagavond om 18u03: “Kleine aanpassing in de wireframes, liefst tegen maandagochtend.”
De designer heeft net verlof genomen.
De copywriter is in ‘deep work’ (lees: doet alsof hij in een café zit te schrijven, maar eigenlijk kijkt hij naar een YouTube-video over Japanse pennen).
En ik?
Ik ben de enige die wél antwoordt.
Ik stuur lijstjes. Ik doe dailies. Ik zeg “ik check het even” zonder ironie.
Maar langzaam verdwijnt mijn ziel in een Airtable-kolom.
Hoe blijf ik overeind, Chantalle?
En hoe zorg ik dat ik niet de bottleneck word in een project dat al drie keer herschreven is door een klant met moodboard-Münchhausen?
Help me,
Planning McBurnout
Lieve Planning,
Als ik een euro kreeg voor elke projectmanager die mij met tranen in de ogen een Gantt-chart stuurde, dan kon ik mijn eigen agency starten.
Met één klant.
Die geen feedback geeft.
En gewoon zegt: “Doe maar wat jij denkt.”
Maar goed. Terug naar de echte wereld.
Jij. Bent. Niet. Gek.
Jij leeft gewoon in een tijdlijn die constant verschuift, als een soort creatieve Bermuda-driehoek waarin deadlines, deliverables en gezond verstand spoorloos verdwijnen.
Je bent de meester(es) van de middle ground:
- Creatie vindt jou te commercieel.
- Sales vindt jou te traag.
- De klant vindt jou te stroef.
- En je Google Calendar vindt jou overmoedig.
Maar weet: zonder jou verandert het agency in een escape room waar niemand de uitgang vindt.
Met post-its.
Overal.
Laat me je een paar gouden PM-wijsheden meegeven:
De planning is geen waarheid. Het is een leugen die we allemaal onderschrijven omdat het alternatief pure chaos is.
Beschouw je planning zoals je eerste relatie:
Vol goede bedoelingen, maar naïef optimistisch over timing, verwachtingen en hoe vaak iemand ‘ja’ zegt terwijl hij ‘nee’ bedoelt.
Zeg eens nee. Maar dan strategisch.
Als iemand vraagt “kan dit nog voor maandag?” zeg dan niet meteen “ik zal kijken.”
Zeg: “Ik bekijk even hoe dit past binnen de rest van het werk dat al gepland is, en of dit een impact heeft op lopende trajecten.”
Da’s projectmanagement voor: no way in hell, maar op zo’n manier dat ze je bedanken voor je helderheid.
Gebruik het heilige zinnetje: “Wat valt er dan weg?”
Klanten en collega’s smijten graag met extra’s, maar zijn vergeten dat tijd lineair is en jij geen tijdsmachine bezit.
Vraag dus altijd: “Als dit erbij komt, wat schrappen we dan?”
Je zal versteld staan van hoeveel dingen plots toch niet zo dringend zijn.
En bovenal: je bent geen toverbal met constante kleurverandering.
Je bent geen menselijke Trello-kaart.
Je bent een regisseur, een hoeder van rust, en de enige in het agency die nog weet waarom een bepaalde klant geen blauw wil, “omdat hun vorige bureau dat ook gebruikte.”
Dus lieve Planning McBurnout,
Kies vandaag eens één taak om niet te doen.
Laat iets vallen. Een Slackbericht. Een feedbackloop. Een stukje van jezelf.
En kijk wat er gebeurt.
Spoiler: meestal… niks.
De wereld draait door. En soms lost iemand anders het op.
Of niet. En dan weten ze pas wat jij allemaal doet.
Je bent geen bottleneck.
Je bent het smalle pad tussen waanzin en structuur.
Een brug tussen enthousiasme en realiteit.
En ja, soms knikt iemand als jij iets zegt, maar luisteren ze toch niet.
Dat heet “vergaderen”. Dat is normaal.
Neem een pauze. Drink een koffie.
En onthoud: zelfs een planning heeft recht op vertraging.
Zeker als jij aan het stuur zit.
Liefs en check-ins,
Chantalle
Heeft al 127 keer een project gered zonder dat iemand het doorhad
