Lieve Chantalle,
Ik ben mede-oprichter van een agency.
Vijftien mensen sterk, steady groei, mooie klanten, redelijk winstgevend, goeie sfeer.
Maar ik moet iets bekennen…
Soms droom ik dat ik weer gewoon mee op de vloer kan werken.
Weer copy schrijven. Of wireframes uittekenen.
Of een presentatie bouwen zonder eerst de ‘presentatie over de presentatie’ te moeten voorbereiden.
Maar nu ben ik vooral bezig met structuur. Met salarissen, opleidingsplannen, functioneringsgesprekken, en Excels over burn rate.
Alles wat ik niet gekozen heb toen ik besloot om “gewoon iets cools te doen met toffe mensen.”
De mensen kijken naar mij als ‘leidinggevende’.
Maar ik voel me vaker als de persoon die het licht uitdoet als iedereen naar huis is.
Is het normaal dat ik mijn eigen agency soms als een bedrijf begin te haten?
Of moet ik mezelf een schop onder de bureau geven?
Groetjes,
Founder Fatigue
Lieve F.F.,
Eerst en vooral: welkom bij de club.
Het is een goed verborgen geheim, maar elke founder droomt er weleens van om gewoon weer iets te mogen maken zonder dat er eerst dertien Notion-pagina’s en een Slack-thread aan voorafgaan.
Wat jij voelt is niet uitzonderlijk.
Dat is het agency-equivalent van volwassen worden en beseffen dat verjaardagen organiseren vooral betekent dat je zelf moet opruimen.
Laat me het even met een pijnlijke metafoor uitleggen:
Jij hebt een speeltuin gebouwd.
Met schommels en glijbanen en een ballenbad.
En terwijl jij dacht dat je ging meespelen, moest jij het veiligheidsbeleid opstellen, de schroeven natrekken, toezicht houden én rapporteren aan de stad.
En dan nog even de factuur opmaken voor het zand.
Jij bent geen slecht mens omdat je je agency soms niet meer herkent.
Je bent gewoon iemand die iets klein en wilds in de wereld heeft gezet - en nu ziet dat het volwassen wordt. En dat dat… niet altijd even leuk is.
Wat je nodig hebt, is niet nog een meeting over groeiambities.
Je hebt een paar goeie waarheden nodig, vers van de bureaurand:
Je mag terug meewerken. Maar niet om te vluchten.
Ga gerust nog eens een campagne mee uitwerken of duik in een pitchdeck.
Niet omdat je het andere werk haat. Maar omdat je herinnert waarom je dit ooit gestart bent.
Dat vonkje. Dat idee dat je ineens voelt wat juist is.
Dat mag je niet kwijtspelen aan roosters, planningen en verzuimbeheer.
Bouw een team dat zonder jou kan. En durf dat toe te juichen.
Als alles aan jou blijft hangen, heb je geen agency. Je hebt een groep freelancers die toevallig je naam gebruiken.
Durf te delegeren. Durf te stoppen met redden.
En vooral: durf trots te zijn als iemand zegt: “We hebben jou eigenlijk niet nodig gehad vandaag.”
Dat is geen aanval. Dat is vrijheid.
Spreek het uit. Ja, zelfs met je team.
Zeg: “Ik mis het creatieve.”
Zeg: “Ik wil niet alles alleen moeten dragen.”
Zeg: “Soms wil ik gewoon weer vijf uur knutselen aan een mockup zonder dat iemand vraagt wat de marge daarop is.”
Je team zal je niet minder serieus nemen. Ze zullen opgelucht zijn dat je menselijk bent.
Herdefinieer succes.
Misschien is succes voor jou niet langer “groeien tot 50 FTE en exitten met een strik errond.”
Misschien is het: ruimte maken voor jezelf, voor rust, voor betekenis.
Voor af en toe een halve dag zonder meetings.
Of een vrijdagmiddag waarin je gewoon weer mag doen.
Dus lieve Founder Fatigue,
Je agency is volwassen aan het worden.
Jij mag ook even puberen.
Zeg fuck off tegen alles wat niet per se jouw rol hoeft te zijn.
Maak opnieuw plek voor dingen waar jij blij van wordt.
En weet: een goeie leider is geen controleur, maar een curator van energie.
Soms betekent dat: spreadsheets.
Maar soms ook: gewoon weer met je vingers in de klei.
Liefs en winst zonder burn-out,
Chantalle
Co-founder van vier mislukte bureaus, maar wel altijd met goeie lettertypes
