Lieve Chantalle,
Ik ben strateeg bij een branding- en campagnebureau.
Of dat dacht ik toch.
Want de laatste tijd voelt het alsof ik vooral nota’s herschrijf, presentaties “wat frisser” maak en slogans overschrijf van merken uit andere sectoren die “toevallig ook blauw gebruiken.”
Ik ben ooit begonnen met het idee dat ik merken kon helpen betekenis te vinden.
Dat ik positioneringen zou uitdenken die harten raken en markten doen kantelen.
Maar de realiteit?
De klant wil “een merkverhaal dat écht raakt”, maar “niet te veel blabla aub.”
Ze vragen om “onderscheidend te zijn”, zolang het lijkt op wat hun concurrent doet “maar dan net iets leuker.”
Ik weet niet of ik nog strategisch bezig ben, of gewoon een soort creatieve regisseur met content-kater.
Wat is de zin nog van strategie als iedereen uiteindelijk gewoon kiest voor optie B omdat die het mooiste kleurtje heeft?
Help me, Chantalle. Ik voel me als een PowerPoint met alleen nog de default font.
Groetjes,
DepriDeck
Lieve D.D.,
Wat jij voelt, is géén persoonlijk falen.
Het is een typische bijwerking van langdurige blootstelling aan positioneringsdecks in een omgeving met gebrekkige briefingventilatie.
Een soort strategische smog, zeg maar.
Je bent begonnen met vuur in je hart en frameworks in je hoofd.
Je droomde van betekenisvolle merken, diepgravende klantinzichtensessies en het soort purpose waar Simon Sinek spontaan een TED-talk van krijgt.
En nu?
Nu zit je in een call met een klant die zegt:
“Ja, die archetypen zijn interessant, maar kunnen we ook gewoon zeggen dat we ‘betrouwbaar’ zijn?”
Of erger:
“Misschien moeten we ook eens iets met AI. Of TikTok. Of een bus die door het land rijdt. Maakt niet uit wat, als het maar ‘impact maakt’.”
Lieve DepriDeck, dat is geen strategie. Dat is merkroulette.
En jij zit er middenin, met een targetgroep die niet duidelijk is, een concurrentenanalyse uit 2022 en een deadline die gisteren was.
Maar weet: de échte strateeg geeft nooit op.
Hij of zij past zich aan, en laat zijn frameworks werken tegen de stroom in.
Dus hier mijn aanbeveling - gratis, zonder abonnementsmodel of Miro-account:
Laat ze denken dat ze zelf de strategie bedacht hebben.
Gooi een paar buzzwoorden op tafel: ‘frictieloos’, ‘herkenbaar’, ‘merkconsistent’.
Laat ze knikken.
En dan stuur je hen de richting uit die je altijd al wou.
Strategie is soms gewoon psychologische aikido met een smile.
Wees niet bang om de kaarten op tafel te gooien.
Vraag tijdens de intake:
“Willen jullie écht strategisch nadenken, of zoeken jullie eigenlijk gewoon nieuwe visuals en een baseline met drie woorden?”
Je zal schrikken van hoeveel klanten opgelucht antwoorden: “Ja, dat tweede.”
Omarm je functie als zin-zoeker in een oppervlakkige wereld.
Je bent de pelgrim van de positionering, de profeet van de PowerPoint.
Laat je niet ontmoedigen door die slides die herschreven worden omdat iemand ‘toch liever oranje wil dan paars’.
Jij weet: kleur is niks zonder context.
En “daar zijn voor onze klant” is geen merkessentie, maar een post-it in de wc van een callcenter.
Dus, lieve DepriDeck,
Weet dat jij niet de enige bent die 's avonds aan een merkkompas sleutelt terwijl je je afvraagt of dit écht is waar je voor gestudeerd hebt.
(Ik bedoel: wie droomde er als kind van ‘informatiearchitectuur’?)
Maar onthoud dit:
Zonder jou hadden we wéér een merk met een slogan als “Samen sterk in service.”
Zonder jou was het kleurenpalet gebaseerd op het favoriete bloesje van de CEO.
Zonder jou had niemand ooit het verschil uitgelegd tussen een missie, een visie en “iets dat goed klinkt voor op LinkedIn.”
En als dat geen zin geeft, dan weet ik het ook niet meer.
Blijf scherp, blijf vragen, blijf positioneren tegen beter weten in.
En onthoud: strategie is als wijn. Als het niet rijpt, wordt het zure druivensap.
Liefs en diagonale denkpatronen,
Chantalle
Strategisch onderbouwd sinds vóór de golden circle cool was
