De parabel van de agency owner die geen sales wou doen
Er was eens een agency owner, ergens tussen de West-Vlaamse velden en de Antwerpse koffiehuizen, die met een hoofd vol ideeën en een hart vol creativiteit een eigen bureau was begonnen.
Laten we hem voor het gemak Tom noemen.
Tom was een maker.
Een denker.
Een doener.
Hij bouwde merken met meer flair dan een pauw op een catwalk.
Zijn copy deed zelfs z’n kapper twijfelen over een rebranding.
Tom geloofde heilig in één ding:
“Als je goed werk levert, komt de rest vanzelf.”
En dus wachtte hij.
Op magie.
Op mond-tot-mond.
Op het perfecte toeval.
Een klant die plots zou zeggen:
“Zeg, ik zocht exact zo’n bureau, met exact jouw stijl, en exact jouw beschikbaarheid. Wat een mirakel!”
Maar de dagen werden weken.
De weken maanden.
En het mirakel?
Dat bleef uit.
Er kwamen wat klanten hoor - via via.
Een nichtje met een start-up.
Een vriend van een vriend die “iets met crypto” deed.
Een ex-klasgenoot met een flyer-fetisj.
En telkens iemand vroeg:
“Zeg Tom, hoe pak jij je sales aan?”
mompelde hij iets vaags over “authenticiteit” en “organisch groeien”.
Wat hij eigenlijk bedoelde was:
Ik haat sales.
Sales, dat was voor gladjassen in te strakke pakken.
Met targets, belscripts en PowerPoints vol loze beloftes.
Tom was geen verkoper.
Tom was een maker.
En dus wachtte hij.
Op toeval.
Op timing.
Op dat iemand hem vond.
Tot de wolken zich samenpakten.
De accountant klopte aan.
Een grauw mannetje met een spreadsheet als cape.
“Tom,” zei hij.
“We zitten onder break-even. En die pitch bij Koninkrijk Klantenrijk? Ze vonden ons wat… passief.”
Tom slikte.
Zuchtte.
Dacht.
En toen gebeurde er iets onverwachts.
Hij deed z’n laptop dicht.
Stond recht.
En zei:
“Misschien moet ik sales gewoon... op mijn manier doen.”
Vanaf dan keek hij anders.
Niet als een verkoper, maar als een gids.
Hij belde - niet met scripts, maar met nieuwsgierigheid.
Hij pitchte - niet met druk, maar met ideeën.
Hij schreef offertes - niet met korting, maar met verbeelding.
Hij ontdekte dat verkopen niet gaat over praten.
Maar over luisteren.
Niet over overtuigen.
Maar over verbinden.
En zoals dat gaat in goede sprookjes: het werkte.
De hut werd een huis.
Het huis werd een plek waar klanten graag kwamen.
Het bureau werd een werkplaats vol mooie projecten, fijne mensen en af en toe een klant die zei:
“Goh, ik wou dat jullie eerder hadden gebeld.”
De moraal van het verhaal?
Sales is geen slang. Het is een brug.
Geen roepen op een marktplein, maar een fluistering op het juiste moment.
Zelfs de beste bakker verkoopt geen brood,
als hij niet durft te zeggen dat het warm uit de oven komt.
Dus, beste agency owner:
Kom uit je creatieve grot.
Klop eens aan.
En vertel je verhaal.
Want zelfs in het land van de makers…
komt niemand vanzelf koekjes halen.