Je voelt het nog voor je het weet.
Ergens tussen “we zijn superblij met jullie werk” en “kunnen we het budget dit kwartaal even herbekijken” sluipt het erin. Eerst worden de meetings wat korter. Dan iets zakelijker. De klant die ooit enthousiast “gezellig!” zei bij elk overleg, heeft nu plots “een andere prioriteit” tijdens jullie calls.
De emoji’s verdwijnen uit de mails. De uitroeptekens ook. Ooit stond er “Top, bedankt!! 😊” — nu is het “Ok.”.
Met punt.
Je stuurt nog een voorstel. Een idee. Een liefdevol uitgewerkte presentatie vol strategie, concepten, en een lichte font-fetisj. Geen reactie. De klant die vroeger binnen het kwartier terugmailde met “Wanneer kunnen we starten?” is nu “even op verlof”. In maart. Voor onbepaalde duur.
En toch… blijf je hopen.
Je leest hun LinkedIn-posts. Je ziet dat ze wel tijd hebben om een nieuwe campagne te delen. Met een ander bureau. Eén met jonge mensen op sneakers en generieke moodbeelden op hun site. Ai.
Maar hier komt het: het is oké. Echt waar.
Niet elke samenwerking is voor altijd. Sommige klanten zijn als een zomerromance op een muziekfestival — intens, chaotisch, vol modder en magie, maar tegen september weet je: dit wordt het niet.
En dat mag.
Wat niet mag — en daar word ik even streng van — is verdwijnen zonder iets te zeggen. Geen “we stoppen ermee”, geen “we zoeken iets anders”, geen “bedankt voor de samenwerking”. Gewoon cold silence. Ghosting. Zoals die ex die nooit zijn tandenborstel kwam ophalen.
Dus laat dit een warme oproep zijn, aan klanten én bureaus:
Zeg het. Spreek het uit. Neem de telefoon op. Stuur desnoods een emoji van een gebroken hart en een factuurreferentie. Alles beter dan dat akelige vacuüm van ‘niks meer horen’.
Want goede liefde — ook in agencyland — zit in de kleine dingen.
In die ene mail die eindigt met “geniet van je weekend!”
In dat half uur extra waarin je samen even dwaalt buiten het stramien van deliverables.
In een klant die zegt: “Dit werkt niet meer zoals het zou moeten. Laten we daar eerlijk over zijn.”
Da’s geen afscheid. Da’s volwassenheid met een beetje melancholie.
En wie weet… komt die klant ooit terug.
Na een rebranding.
Met een groter budget.
En het inzicht dat jij toch wel écht goeie decks maakte.
Tot dan: blijf lief. En scherp.
En stuur Karen van finance een bloemetje. Zij wist het al weken.
